Yalınayak Annelik / Barefoot Motherhood

Kaç yaşında olduğumu hatırlamıyorum. Komşu çocuklarından birinin annesinin bana bir tokat patlattığını hatırlıyorum sadece. Sebebini de hatırlamıyorum, ancak hiç hak etmedim diye ağladığımı biliyorum. Annem o zamanlar çalışırdı, o akşam eve yorgun argın geldiğinde ağlayarak olanları anlattığımı ve onun ayağına ayakkabı giymeyi bile unutup bana tokat atan kadına hesap sormaya yalınayak koşmasını hiç unutamıyorum, ve hatırladıkça hala gülüyorum. Annelik böyle olmalı işte..Yalınayak. Hala güldüğüm bir başka "yalınayak"anı ise babamla ilgilidir. On iki yaşlarında olmalıyım sanırım. Evimizin yakınlarında peşimize takılan serserilerden kaçmak için bir markete sığındığımız, ve serserilerin marketin önünde beni ve arkadaşlarımın çıkmasını beklediği korkunç bir anı. Marketin telefonundan babamı arayıp panikle olanları anlattığımı hatırlıyorum. Ve yaklaşık on saniye içinde babamın bordo renkli arabasının hışımla marketin önünde belirdiğini.
Serserilerin üzerine sürdüğü arabadan yalın ayak dışarı fırlıyor. Serseriler çil yavrusu gibi dağılıyor ve babam onları caddeler boyunca yalın ayak kovalıyor. Arkadaşlarımın hayranlık dolu gözleri gözümün önünden gitmiyor.
Çocuğunuz söz konusu olduğunda gözünüzün dönmesi kadar güçlü bir duygu olamaz. O an her şeyi yapabilir insan, bir uçurumdan atlayabilir, bir kaplanla dövüşebilir, herkese ve her şeye dönüşebilir. Üzerine titrediğiniz canlıyı korumaktan daha güzel bir içgüdü olabilir mi? 
Korumaktan kastım sadece bedenini korumak da değil aslında. Onu korumak istemek bence bedenini, ruhunu, zekasını, aklını, kalbini, geçmişini ve geleceğini de korumak istemek demektir. Çocuğunuzun sağlıklı insan ilişkileri kurabilmesi için onu bağımsız ve kendine özgü yetiştirmek, ona sağlıklı beslenme alışkanlıkları aşılayarak sağlığını korumasını ve görünümüne özen göstermesini öğretmek, disiplinli olmak ama baskı kurmamak, bireyselliğine saygı duymak, fikrini sormak, ona çağdaş bir eğitim vermek, ona kitap okuma alışkanlığı kazandırmak, ona karşılaşabileceği tehlikeleri anlayabileceği dilde anlatmak, ona koşulsuz sevgi ve şefkat vermek, onu aşağılamamak, onu başkasıyla kıyaslamamak veya diğerleri gibi olmaya zorlamamak gibi bir çok sorumluluğu vardır bence annelerin. Herkes ne kadar zor olduğundan bahseder, ve evet, çok zordur annelik. Ve siz kendinizi ne kadar parçalasanız da muhtemelen küçük canavarınızın uzun bir süre umurunda bile olmayacaktır. Ta ki bir küçük canavar da ona gelip sizin intikamınız alınana dek :) Ama annelik zaten karşılık beklemeden yapılmaz mı? Çoğu zaman platoniktir aslında. 

Annelik duygusunun kadınlara özgü olduğunu da kesinlikle düşünmüyorum. İyi bir anne olmanın cinsiyet, zeka, din, dil, ırk, tür ile bir ilgisi yoktur bence. Çoğu insandan kat kat iyi annelik yapan canlılar, minicik kedilere annelik yapan köpekler, sakat bir hayvana bir insanın sakat çocuğuna baktığından daha iyi bakan insanlar, küçük kardeşlerine annelerinden daha iyi annelik yapan abla ve ağabeyler, çocuklarına eşlerinden çok daha iyi annelik yapan muhteşem erkekler vardır. Erkek penguenleri ve deniz atlarını, yavrularını nasıl koruduklarını düşünün. Bunu yapmayı reddeden insanlar vardır.  Bugün, hiç birini unutmayalım. Bugün çiçek, ev ve mutfak ürünleri, kozmetik, tekstil malzemesi satanları zengin etme günü olmaktan çok daha anlamlı bir gün aslında. Türlü türlü varlıklara annelik yapan tüm şefkatli, cesur, iyi yürekli ve merhametli canlılar...Anneler Günü'nüz Kutlu Olsun!

I do not remember how old I was. I only remember the mother of some neighbor child giving me a hard slap in the face. I do not also remember why. I only know I cried about how unfair it was. My mom used to work back then, and when she returned home that evening I remember telling her about it all, crying, and how she ran to get back at that woman, barefoot, forgetting to put her shoes back on. I still laugh about it i everytime I remember. This is how motherhood should be..barefoot. Another "barefoot" memory I have is about my father. I must have been around twelve. It's a terrible memory about how me and my friends hid in a local store from some punks who followed us, and how they waited outside for us to get out. I remember calling my father from the store's phone and asking him to save us. And I remember how within ten seconds my father's dark red car appeared outside the store. He burst out from the car he drove over the punks, barefoot. They scattered immediately and my dad chased them on streets, barefoot. I remember the faces of my friends, full of admiration.
When it comes to your children, "losing it" is the most empowering feeling of the world. At that moment you can do anything. You can jump off a cliff, you can fight with a tiger, you can turn into anything and anyone. Is there a better instinct than protecting the one you care for so deeply?
From protecting I mean not only their body. Wanting to protect them means to protect their bodies, their souls, their hearts, their minds, their past and their future. I think parents are responsible for raising their children as independent and unique beings, for teaching them healthy nutritional habits so they can protect their health and care for themselves, for being discipled but not oppressive, for respecting their children's individuality,  always asking for their opinion, giving them a modern education and reading habits, for informing them about the dangers they can face in a way they can understand, for giving them unconditional love and compassion, for never comparing them to others and never forcing them to be like others. Everyone talks about how hard motherhood is, and yes, it is very, very hard. And no matter how much you tear yourself apart to be a good mom your little monster won't even care for a long, long time. Until they get their own little monsters and they avenge you :) But motherhood is not about expecting something in return. Most of the time, it's simply platonic.
I don't think motherhood is simply for women. To be a god mom has nothing to do with your sex, intelligence, religion, race, kind. There are much better mothers than humans, for example like dogs taking care of small kittens. There are humans taking care of disabled animals better than some with their own disabled children; there are older sisters and brothers who are much better at parenting their siblings than their own mothers and fathers, there are amazing men who are much better mothers than their wives. Think about male penguins and sea horses and how they protect their babies. There are humans who even refuse to do that. Today, let's not forget about them. Today has more meaning than making flower, home & kitchen appliances , cosmetics and textile salesmen richer than ever. To all compassionate, brave, good-hearted beings who are mothers to all kinds of creatures...Happy Mother's Day!