Bugün kızımı şikayet edeceğim. Benim çok yaramaz bir kızım var. Gerçekten çok yaramaz. Hiç yerinde durmaz. Kendi kendine oynamak gibi bir huyu da kesinlikle yok. Söz dinlemeyi pek sevmiyor. Yapmasını istediğim bir şey varsa kendisine kırk tane açıklama yapmak zorunda kalıyorum. Mantıklı bulursa yapıyor. Bulmazsa kırk soru daha soruyor.
Değil bir arkadaşımla görüşmek, benim telefonda bile konuşmam sorun. Başkasıyla ilgilenmem yasak. Misafirler bile sadece onunla ilgilenmeli, olur da aramızda konuşursak huysuzluk nöbetleri ile sohbet yarıda kesiliyor.
Bu da bir şey mi? Bana uykuda bile rahat yok. Benim küçük canavarım o uyuyana kadar başında beklememi istiyor. Beklemezsem uyumuyor. Beklersem de iki-üç saatte falan uyuyor. Uyuduktan sonra da her iki saatte bir kalkıp yanında mıyım diye kontrol ediyor.
Geçen gün birlikte dışarı çıkmak için hazırlandık. Kocaman midilli oyuncağını yanımda götüreceğim diye tutturdu. İzin vermedim, çünkü yanımıza aldığımız tüm oyuncakları sonunda eve hep ben taşımak zorunda kalıyorum. Alışveriş poşetlerinin yanında bir de kocaman bir midilliyi taşımak pek içimden gelmedi açıkçası. Tabii bizimki esip gürledi, gözyaşları, kapı çarpmalar vs yani büyük bir kriz anı yaşandı ve nasıl yaptıysa kendisini odasına kitlemeyi başardı.
Ve anahtar dolabımızın içindeki hiç bir anahtar kapıya uymadı.
Ya şekeri düşerse korkusuyla panik oldum. Önce kapıları yumruklamaya başladım ve parmaklarımdan birini az daha kırıyordum. Elim 10 saniye içinde davul gibi şişip morardı. Sonra ani bir ilhamla eşimin alet çantasından bulduğum kocaman bir çekiçle kapının koluna vurmaya başladım. Biraz The Shining filmindeki Jack Nicholson-vari bir çılgınlıkla!
Kapı kilidi kırıldı. Ancak kapı açılmadı. Başladım ağlamaya. Sonra aklıma -nihayet- güvenlikten yardım istemek geldi. Tabii mutlu son. Bir tekmeyle kapı açıldı. Bade Hanım kurtuldu.
"Nasıl kilitledin kapıyı kızım?" diye sordum. "Yanlışlıkla oldu anneciğim, sadece yanağım değdi." demez mi!
Olay unutuldu tabii, o günden geriye bu paylar ve artık bana komik gelen bir hikaye kaldı. Bade'nin odasının kapısının da değişmesi gerekiyor tabii.
İçindekiler: (6 adet mini pay için)
Tabanı için
1 su bardağı toz badem/fındık
1 su bardağı rende hindistan cevizi
1 yumurta
1 çorba kaşığı zeytinyağı
1-2 çorba kaşığı pekmez/bal veya 2-3 adet hurmanın püresi
1 çimdik tuz (isteğe bağlı)
2-3 damla vanilya özütü (isteğe bağlı)
İçi için
2 adet küçük boy armut (kabuğu ile birlikte rendelenmiş)
1 tatlı kaşığı tarçın
Yapılışı:
Taban malzemelerini geniş bir kapta karıştırıp hafif yapışkan bir hamur elde edin. Hamuru silikon kalıplara parmaklarınız yardımı ile ortası boş olacak şekilde yayın. 2 adet ufak armudun rendesini 1 tatlı kaşığı tarçınla birbirine harmanlayın. Kalıpların ortasına doldurun. Önceden ısıtılmış 150C fırında 25 dk pişirin. Afiyet olsun!
Today I am going to complain about my daughter. Because I have such a naughty daughter. She is really naughty. She never stands in one place, not even for a second. She never plays by herself. She doesn't like to be told what to do. When I need her to do something , she forces me to make a hundred explanations. If she makes sense of it, she listens to me. If not, she asks a hundred more questions.
She doesn't even let me speak on the phone, let alone meet friends. I am not allowed to pay attention to someone else. Even the guests should only pay attention to her, because if not, a temper tantrum is in order.
That is not even the beginning of my problems. I am not allowed to relax even when she sleeps. My little monster wants me to stay in her room until she falls asleep. If I do not, she does not sleep. If I stay, it takes her 2 or 3 hours to sleep. She wakes up to check if I am there every two hours.
The other day we dressed up to go out out. She wanted to bring her pony toy with her. I did not let her, because all the toys she takes with her end up with me carrying them back home. And I did not feel like carrying it with all the other shopping bags. Of course hell broke loose: tears and slamming doors : a huge crisis and somehow she managed to lock herself up in her room.
And none of the keys in our key closet fit the door.
With the fear of her having a hypoglycemia I panicked. I kept punching the door and nearly broke a finger. My hand swelled up and became violet in 10 seconds. And then, with a sudden inspiration I grabbed a hammer from my husband's tool bag and started slamming the lock with it. Just like Jack Nicholson from The Shining!
The lock broke. But the door still did not open. I started crying. But then I -finally- thought of asking for help from our security. And then, the happy end. The door opened up with one hard kick and Miss Bade was saved.
"How did you lock the door?" I asked her later. "It happened by accident mommy. My cheek touched it." was her reply. All is forgotten now of course: only these pies and this now-funny story remain from that day. And of course Bade's room's door needs to be replaced too.
Ingredients: (For 6 mini pies)
For the base
1 cup almond/hazelnut flour
1 cup shredded coconut
1 egg
1 tblspn olive oil
2-3 drops vanilla extract (optional)
1-2 tblspns of honey/molasses or any other natural swetener you like
1 pinch of salt (optional)
For the filling
2 small pears (shredded)
1 tspn cinnamon
Instructions:
Mix all base ingredients in a deep bowl and you will end up with a slightly sticky dough. Split and press the dough into silicone molds with your fingers, the middle of the molds will have be empty. Mix cinnamon and pears. Split them inside the molds. Bake for 25 minutes in a pre-heated 150C oven. Enjoy.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder